بررسی کارایی برخی از جاذب‌های آلی در حذف کادمیوم از ‌محلول‌های آبی

استفاده از جاذب‌های آلی برای حذف فلزات سنگین از آب به‌جای جاذب‌های گران‌قیمت به‌خصوص در کشورهای در حال توسعه بسیار مناسب است. در این مطالعه هم‌دماهای جذب کادمیوم و کاربرد برخی ‌جاذب‌های آلی (ساقۀ آفتابگردان، بقایای هرس سیب و انگور) در حذف کادمیوم از سیستم محلول با غلظت اولیۀ کادمیوم (0 تا 200 میلی‌گرم در لیتر) در سه سطح pH (8، 6، 4) ‌بررسی شد. نتایج نشان داد که هر سه جاذب آلی کارایی نسبتاً بالایی در حذف کادمیوم از سیستم محلول داشتند. با افزایش غلظت اولیۀ کادمیوم، کارایی حذف کاهش پیدا کرد، ولی با افزایش pH افزایش یافت، به‌طوری‌که در 8pH و غلظت اولیة کمتر از10 میلی‌گرم در لیتر، بالاترین کارایی حذف برای هرسه جاذب به دست آمد. برازش داده‌های آزمایشی با مدل‌های جذب لانگ مویر، فروندلیچ و تمکین نشان داد که مدل‌های لانگ مویر و فروندلیچ نسبت به مدل تمکین برازش بهتری با داده‌های آزمایشی داشتند. بیشترین جذب تک‌لایه‌ای لانگ مویر (qmax) برای ساقۀ آفتابگردان، بقایای هرس سیب و انگور، به‌ترتیب به‌میزان 8905، 8155 و 7895 میلی‌گرم در کیلوگرم در pH برابر 8 به دست آمد. در ساقۀ آفتابگردان پارامتر‌های ظرفیت جذب (qmax, A, KF) و شدت جذب (KT, KL,1/n ) در مقایسه با بقایای هرس انگور و سیب بیشتر به دست آمد و ساقۀ آفتابگردان در مقایسه با دو جاذب دیگر کارایی نسبتاً بهتری در حذف کادمیوم از سیستم محلول داشت. فاکتور جداسازی لانگ مویر (RL) بین 02/0‌ـ 80/0 به دست آمد که نشان‌دهندۀ جذب مطلوب کادمیوم بر روی جاذب‌های ‌بررسی‌شده است. منفی‌بودن تغییرات انرژی آزاد گیبس نشان‌دهندۀ خودبه‌خودی بودن واکنش جذب است.